ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΟΙΡΑΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ, ΣΤΗΝ FEMME FATALE

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΟΙΡΑΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ 

ΣΤΗΝ FEMME FATALE

μοιραίος - α - ο : επιθ. < μοίρα

• ο καθορισμένος απ τη μοίρα, αναπόφευκτος, αναπότρεπτος
• ολέθριος, καταστροφικός
• άνθρωπος που δεν αντιδρά, που έχει αφεθεί στη μοίρα του
• το αναπόφευκτο κακό, ο θάνατος      

Από τον ορισμό και μόνο, γίνεται αντιληπτό, 

ότι όποια απ όλες τις εκδοχές να δεχθούμε, 

λίγο ή πολύ, μιλάμε για έννοια φορτισμένη αρνητικά, που εμπεριέχει επικινδυνότητα, 

τουλάχιστον ως προς τον φόβο του αγνώστου, 

και ποιος είναι ο μέγας φόβος, 

αν δεν είναι ο φόβος του θανάτου...?

Καθώς εδώ εστιάζουμε την προσοχή μας στη γυναίκα, που κατεξοχήν μάλιστα κερδίζει τον χαρακτηρισμό,

είπα να πιάσω το νήμα από την αρχή, 

από την πρώτη γυναίκα...

Η Παλαιά Διαθήκη, ως γνωστόν, εμπεριέχει πληροφορία που χάνεται στα βάθη των αιώνων, 

έχει γνώση των παλαιών ανατολικών παραδόσεων 

και σήμερα αποτελεί κοινό τόπο τριών θρησκειών, χριστιανισμός, μωαμεθανισμός, ιουδαϊσμός, 

που καλύπτουν την πίστη του μεγαλύτερου μέρους 

της ανθρωπότητας...

"...από το χώμα της Γης...κατ εικόνα του Θεού.

Αυτός τους δημιούργησε, 

άνδρα και γυναίκα τους δημιούργησε..."

(Γένεσις 1:27)

Παρακαλώ...??... Πως είπατε...??

Από το χώμα της Γης, δεν ήταν ΜΟΝΟ ο Αδάμ...???

"...και θα ονομάσει Γυναίκα,

αυτό που πάρθηκε από Άνδρα..."

(Γένεσις 2:24)

Tι λέτε ρε....? Ποια κουφάλα μας είχε κάνει γαργάρα το πρώτο βιβλίο της Γενέσεως και με συνοπτικές διαδικασίες μας πέρασε στο δεύτερο...?

Οι συνήθεις ύποπτοι φυσικά, σύντροφοι!!

Το παπαδαριό!!

Το ιερατείο, που σε κάθε εποχή έχει την κουτάλα 

και μαγειρεύει το φαγάκι 

που θεωρεί ότι πρέπει να φάει το ποίμνιο, 

κοινώς κοπάδι, ακόμα πιο κοινώς ζώα...

Και καλά χάψαμε το Ευάκι ως πρώτη γυναίκα...

Αφού δεν ήταν αυτή, καθώς έγινε από "αυτό που πάρθηκε από Άνδρα" ποία ήταν "από το χώμα της Γης" μη γαμήσω...?

Η Λίλιθ ήταν σύντροφοι!!

Έτσι λέγανε την πρώτη γυναίκα, που κατ ουσίαν ήταν ένα με τον Αδαμάκο κι ο Θεούλης του έκανε τη χάρη να τους ξεχωρίσει για να μην ζηλεύει τα υπόλοιπα...ζώα!!!

Θυμόσαστε στην ανάρτηση για την θηλυκότητα, 

τον Osho, που μας εξηγούσε ότι, 

στα βάθη των ανατολικών θρησκειών 

Άνδρας και Γυναίκα ήταν ΕΝΑ, εεε...?

"...Οι γυναίκες αγαπούν το διάβολο 
που θα τις παρασύρει στην αμαρτία..."

Jack Nicholson

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΜΟΙΡΑΙΑΣ, ΤΗΣ ΛΙΛΙΘ

Το όνομά της Λίλιθ, μάλλον προέρχεται από την Σουμεριανή Λιλλάκε, που είναι το απόκρυφο όνομα της Θεάς Μπελίλι και σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει η "θεϊκή γυναίκα"!!

Πριν απ όλες τις γραπτές αναφορές της, 
την συναντάμε στις λαϊκές δοξασίες, 
με διάφορες αρχαίες θεότητες, όπως η Εκάτη, 
η Περσεφόνη, η ινδική Κάλι και άλλες...

Αναζητώντας την αλήθεια μέσα στις γραφές, ανακαλύπτουμε ότι το επιστέγασμα της θεϊκής δημιουργίας, το ανθρώπινο ζεύγος, 

ο Αδάμ και η Λίλιθ, η Λίλιθ και ο Αδάμ, δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα, από το ίδιο υλικό, 
το χώμα και ήταν ίσοι (και ισοϋψείς, γι αυτούς που υποστηρίζουν την ασταθή και αντιορθολογική άποψη ότι "οι μοιραίες της ιστορίας ήταν κοντές")!!

Όλοι οι σοβαροί μελετητές της γυναίκας γνωρίζουν πως άμα θέλει να πει κάτι, θα το πει, ο κόσμος να χαλάσει...Η Λίλιθ το είπε και ο κόσμος χάλασε...

Ποιο ήταν το έγκλημα της Λίλιθ και τέθηκε 

"εις το πυρ το εξώτερον"?? 

Είπε στον Αδάμ, ότι η σεξουαλική πράξη, 

εκτός από αναπαραγωγή, 

μπορεί να γίνεται και για απόλαυση!!!

Ο καλός Θεούλης, που δεν το είχε σκεφτεί ως τότε, ευθύς ποινικοποίησε το "αδίκημα" 

και σούταρε από τον κήπο της Εδέμ 
την ανυπάκοη και έγκαβλη Λίλιθ, 
που έκτοτε θεωρείται 
προσωποποίηση του πειρασμού...

Κάποια ωραία πρωία κι ενώ ο Αδαμάκος είχε τρελλαθεί στο τρομπόνι, ο καλός Θεούλης τον λυπήθηκε κι έστειλε 3 αγγέλους να βρουν την Λίλιθ...

Αυτή φυσικά δεν είχε χάσει τον καιρό της κι έβγαζε τα ωραία της ματάκια με τον οξαποδώ, ο οποίος μπορεί να μην ήταν Ναζωραίος, αλλά ήτανε ωραίος...

Η απάντηση της Λίλιθ ήταν επιδεικτικά αρνητική κι οι καλοί άγγελοι σκότωσαν όλα τα (ωραία) παιδιά της, 

που εν τω μεταξύ είχε αποκτήσει με τον... ακατονόμαστο!!!

Υπάρχει μάνα που δεν θα τσαντιζότανε μ αυτές τις μαλακίες? Τρελλάθηκε κι η Λίλιθ εντρελώς κι άρχισε και έκανε κι αυτή τα δικά της...

Απέκτησε τον τίτλο της Παιδοκτόνου, 

που επιτίθεται στα νεογέννητα μωρά, 

στις έγκυες γυναίκες που φέρουν αρσενικά έμβρυα, καθώς και στα νεαρά αγόρια, 

που τα πνίγει στον ύπνο τους για εκδίκηση...

Η ίδια δε, κατέληξε να συναναστρέφεται Δαίμονες 

και να γεννάει...διαβολάκια!!

Αν νομίζατε πως η μοιραία Λίλιθ τελείωσε εδώ, 
είσαστε μακρυά νυχτωμένοι...

Της αποδίδεται ότι αυτή ήταν μεταμφιεσμένη 

ως το φίδι που έψησε την Εύα, 

(που ήταν σαφώς υποδεέστερο μωρό, 

ως κομμάτι πλευρού), 

να κόψει το μήλο και να ταϊσει και τον Αδαμάκο...

Αργότερα η Λίλιθ, ξανασκάει φάντης μπαστούνι στον κύριο Κάιν, στην εξορία του, ζευγαρώνει μαζί του, συνεχίζοντας έτσι το ανθρώπινο είδος, 

με το καλύτερο υλικό...

Περιγράφεται επίσης πως επισκέπτεται τα όνειρα ανδρών με διάφορες ανθρώπινες μορφές και συνευρίσκεται μαζί τους...

Παρατήρηση 1

Η όμορφη Λίλιθ πριν προλάβει καν να εκδηλώσει την γνώμη της για το σεξάκι, δέχεται την ανδρική βία...

Πόσο λίγος πρέπει να είναι κανένας ως αρσενικό, 

για να συμπεριφερθεί τοιουτοτρόπως, 

σ ένα ΤΕΤΟΙΟ μωρό...?  

Μόνο ελεεινό φαρισαίο ή κατάπτυστο τραγόπαπα μπορώ να φανταστώ, να εκτρέφει τέτοιες μπούρδες...

Παρατήρηση 2

Και καλά το ιερατείο που έχει εμφανή συμφέροντα καθότι το μαγαζί είναι γωνία...

Ποιος άλλος μπορεί να θέλει καταπιεσμένη 
την γυναικεία σεξουαλικότητα...?

Μόνο κάποιος που υπολείπεται, 
αδυνατεί να την φέρει βόλτα,

που είναι πνευματικά και σωματικά αδύνατος...

Μόνο κάποιος που αρνείται, πιθανώς, 

να γίνει καλύτερος για να την ικανοποιήσει...

Μόνο ένας θρασύδειλος που αντί να σταθεί

στο ύψος των περιστάσεων

και αντί να βελτιώσει τις αδυναμίες του, 

τις κάνει σημαία...

Ο Carl Gustav Jung (1875-1961), χρησιμοποιεί την έννοια - μύθο της Λίλιθ, ως έκφραση και προσωποποίηση του αρσενικού animus, 
δηλαδή την καταπιεσμένη θηλυκή πλευρά 
του κάθε άνδρα... 

Οι φεμινίστριες μετά τις τοποθετήσεις του Jung, 
έχουν ανάγει τη Λίλιθ ως αυθεντικό θηλυκό ίνδαλμα κι όχι αδίκως...

Νεοπαγανιστικά κινήματα, θεωρούν τη Λίλιθ, προστάτιδα της σκοτεινής γυναικείας πλευράς 

και του γυναικείου ερωτισμού...

ΑΛΛΕΣ ΜΟΙΡΑΙΕΣ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

Πασίγνωστη εβραϊκών καταβολών "μοιραία" 
ήταν η Εσθήρ, που γοήτευσε με την εμορφάδα της, τον Πέρση βασιλιά Ασουήρο και κατάφερε να αναστρέψει την γενοκτονία των συμπατριωτών της, και να την μετατρέψει 
σε εξολόθρευση των αντιπάλων τους!!! 

Ως γνωστόν οι Εβραίοι, κι όχι μόνο, τα δικά τους εγκλήματα τα θεωρούν "θέλημα Θεού"!!!  

H Iεζάβελ, φοινικικής προέλευσης πριγκιπέσσα, παντρεύτηκε τον Εβραίο βασιλιά Αχαάβ, και δημιούργησε ένα σωρό θρησκευτικές μανούρες ...

Της αποδίδονται μπόλικα "κοσμητικά", όπως σχέση 
με ψευδοπροφητείες, ειδωλολατρικές παρεκτροπές 
και αποστασίες, χειριστική, παραπλανητική 
και σεξουαλικά ασύδοτη φύσις...

Στη σύγχρονη χρήση το όνομά της χρησιμοποιείται για να προσδώσει σεξουαλικά αχαλίνωτο χαρακτήρα ιδίως ως ρατσιστικό στερεότυπο των μαύρων γυναικών...

Συνδέεται επίσης με την χρήση του μακιγιάζ και της μεταμφίεσης, ως μέσα παραπλάνησης και εξαπάτησης,
με σκοπό την χειραγώγηση την κυριαρχία και τον έλεγχο...

Δεν μπορούμε να παραλείψουμε την Φιλισταία Δαλιδά που ως γυναίκα του Σαμψών, του έκοψε τα μαλλιά 

και τον πούλησε κανονικά, στους συγχωριανούς της!!

Ο Ολοφέρνης, Βαβυλώνιος στρατηγός του Ναβουχοδονόσωρα, πολιορκούσε την πατρίδα της Ιουδήθ. 

Εκείνη γνωρίζοντας πως είναι ερωτευμένος μαζί της, τον σαγήνευσε σε στιγμή μέθης, του έκοψε το κεφάλι και έτσι απάλλαξε τη χώρα της από τον κίνδυνο των Βαβυλωνίων.

Ιουδήθ και Ολοφέρνης από τον Caravaggio.

Μοιραία θεωρείται και η Σαλώμη, στα εβραϊκά σημαίνει ευτυχισμένη, μακάρια, αυτή που έχει ειρήνη, 

στην οποία αποδίδεται επικίνδυνη θηλυκή σαγήνη, καθώς μέσα από τον ερωτικό χαρακτήρα 
του χορού της, "των 7 πέπλων", 
την αμυαλιά και την ψυχρότητά της, οδήγησε στον αποκεφαλισμό του Ιωάννη του Βαπτιστή, το 32 μ.Χ.

ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΟΙΡΑΙΕΣ

ΜΟΙΡΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

Οι Έλληνες δεν υπήρξαν τόσο αφελείς όσο οι Εβραίοι...Οι Ελληνίδες Θεές το γλεντούσαν με το παραπάνω και μάλλον κακώς κόμπαζαν Θεοί όπως ο Δίας για τα κατορθώματά τους, που ούτε κατ ελάχιστο πλησίαζαν, την απύθμενη σεξουαλικότητα της Ήρας, αδελφή του συζύγου της (!!!) και με λαμπρούς απογόνους, όπως ο Διόνυσος, η Κλυταιμνήστρα και η αδερφή της, η Ωραία Ελένη, της οποίας η μυθική ομορφιά, υπήρξε το δυνατό χαρτί του Ομήρου 
για τον Τρωικό Πόλεμο, και δε συμμαζεύεται...

Ας μην μιλήσουμε για την Αφροδίτη και τις φίλες της...

Η Αφροδίτη της Μήλου

Στα Ομηρικά Έπη παρελαύνουν μπόλικες μοιραίες...

Η μάγισσα Κίρκη απολαμβάνει τα αρσενικά και μετά τα μεταμορφώνει σε ζώα, κατά προτίμηση γουρούνια!!

Αυτή είναι που μυεί την ανιψιά της Μήδεια 
στην τέχνη της μαγείας, 
η οποία έχει να επιδείξει λαμπρό έργο...

Αφού εξολόθρευσε ένα σωρό εχθρούς του Ιάσονα, μεταξύ των οποίων και τον αδελφό της, 

τον οποίο τεμάχισε (!!), "καθάρισε" τη Γλαύκη, 
όταν ο Ιάσονας πήγε να την παντρευτεί 
και μετά σκότωσε τα παιδιά της (!!) 

Λαμπροί αστέρες της εποχής υπήρξαν εραστές της, όπως ο Αιγέας, του οποίου τον υιό Θησέα αποπειράθηκε να δηλητηριάσει (!!) 
και ο Αχιλλέας με τον οποίο κατέληξε να παντρευτεί παραμένοντας αθάνατη...

Στην Κίρκη επίσης αποδίδεται η μεταμόρφωση της Σκύλλας σε τέρας, όπου μαζί με τη Χάρυβδη αποτελούσαν το φόβο και τον τρόμο των ναυτικών!!

Και μόνο η αναφορά του ονόματος της Σκύλλας παραπέμπει σε κακιά "μοιραία"!!

Αδελφές της αναφέρονται η Έχιδνα, μητέρα των σημαντικότερων τεράτων της μυθολογίας 

και οι Σειρήνες, νύμφες της θάλασσας, 
συνοδοί της Περσεφόνης, που με όπλο τους το λάγνο τραγούδι, τρώγανε (!!) τα ανυποψίαστα μαγεμένα θύματά τους...

Η Σφίγγα, το όνομα της προέρχεται από τη λέξη σφίγγω, που εμφανίζεται και στην Αίγυπτο,
 είναι επίσης Ελληνικής εμπνεύσεως δημιούργημα.

Mία ακόμα ενδιαφέρουσα ιστορία της Ελληνικής μυθολογίας είναι αυτή της Μέδουσας, όπου 
κατά μία εκδοχή ήταν πανέμορφη ιέρεια της Αθηνάς, την οποία βίασε ο Ποσειδώνας κι αφού η Αθηνά 
δεν μπορούσε να τα βάλλει με τον Ποσειδώνα, μεταμόρφωσε τη Μέδουσα σε απεχθές τέρας, 
με φίδια αντί μαλλιά!!

Η Σαπφώ, (περίπου 630-570 π.Χ.), ήταν Ελληνίδα ποιήτρια, 
από την Ερεσό της Λέσβου.








Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ένα βαρύ Ελληνικό όνομα, την Σαπφώ, που έχει ισχυρές προεκτάσεις, 
όχι μόνο στην γυναικεία συμπεριφορά που οδηγεί στον χαρακτηρισμό της μοιραίας αλλά και σημειολογικά...

Θεωρείται κορυφαία Ελληνίδα λυρική ποιήτρια, 
που διατηρούσε Ωδείο, 
όπως και άλλες γυναίκες της εποχής, με μαθήτριες, 
με τις οποίες λεγόταν ότι είχε και ερωτικές σχέσεις, αυτό που αργότερα ονομάστηκε λεσβιακός έρωτας, παρόλο που δεν υπάρχουν στοιχεία γι αυτό...

Χωρίς να επιθυμώ να κάνω τον ντετέκτιβ, 
κι αφού πια γνωρίζουμε την ιστορική κακοήθεια ηλιθίων, απέναντι στην γυναικεία χειραφέτηση, 
δεν πρέπει να θεωρείται απίθανο, ο συναισθηματισμός της ποιήτριας προς τις μαθήτριές της, 
να έγινε αιτία του διασυρμού της, 
από μεταγενέστερους Αττικούς κωμωδιογράφους...

Ο επίσης μεταγενέστερος Αριστοτέλης πάντως, 
με τον όρο "λεσβιάζουσες", 
χαρακτήριζε τις γυναίκες, 
που έκαναν προσπάθεια να χειραφετηθούν...

Σήμερα λεσβία θεωρείται η γυναίκα που την έλκουν, σεξουαλικά ή πνευματικά, άλλες γυναίκες...

Μία ακόμα μαγκιόρα της Ελληνικής ιστορίας ήταν η Ολυμπιάδα, η μαμά του ΜεγΑλέξανδρου, 
την οποία ο Αλεκάκης είχε περί πολλού, 
αφού πολλά από τα προτερήματά του, 
αποδίδονται σ αυτήν...

Ανήσυχο πνεύμα, με μεταφυσικές ανησυχίες και δίψα να μάθει περισσότερα για τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου... Γνώριζε τα ιερατικά μυστικά, ήταν μυημένη στα Βακχικά Μυστήρια και ήταν ιέρεια των Καβειρίων Μυστηρίων της Σαμοθράκης όταν παντρεύτηκε τον Φίλιππο...

Εξασκούσε απαράμιλλη γοητεία με την ομορφιά της, τη μόρφωση και τη σοβαρότητά της, ενώ πολλά έχουν γραφτεί για τον έντονο χαρακτήρα και την ηγετική προσωπικότητά της ενώ φέρεται ότι εμφανιζόταν με εξημερωμένα φίδια!! Υποστήριξε δε στον Φίλιππο ότι συνέλαβε τον Αλέξανδρο από το Δία που είχε πάρει μορφή φιδιού, κι αυτός την χώρισε για μοιχεία!!






Η αποπλάνηση της Ολυμπιάδος από τον Δία ως καταραμένο όφι...











ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΜΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ



Η Κλεοπάτρα αντιπροσωπεύει όσο καμία 
άλλη γυναίκα στην αρχαιότητα, 
το πρότυπο της μοιραίας γυναίκας. 
Ικανή και δαιμόνια μονάρχης, Ελληνίδα περικαλώ, απόγονος της Δυναστείας των Πτολεμαίων, που χάρη στην φιλοδοξία και την προσωπική της γοητεία, επηρέασε καθοριστικά την Ρωμαϊκή πολιτική, 
σε μια αποφασιστική ιστορική περίοδο.

Η Κλεοπάτρα Ζ' (69-30 π.Χ.)







Δεν πρέπει να ήταν τόσο όμορφη, 
όσο πιστεύεται στις μέρες μας, είχε μια ασυνήθιστη ικανότητα στην εκμάθηση ξένων γλωσσών, 
ήταν γατόνι στην τέχνη της συζήτησης, 
στο να γίνεται ευχάριστη και να ψυχαγωγεί, 
στο να δείχνει ζωντάνια και ευφυϊα, 
κάτι που αιχμαλώτιζε τους συνομιλητές της...

Αποδεδειγμένα, αφού πλάνεψε δύο Ρωμαίους Αυτοκράτορες, καθόλου τυχαίους, 
τον Ιούλιο Καίσαρα με τον οποίο απέκτησε υιό 
και αν δεν τον καθάριζαν συνωμότες, 
θα μπορούσε να βρεθεί αυτοκράτειρα  και 
τον Μάρκο Αντώνιο με τον οποίο απέκτησε 3 τέκνα 
και πάλι στο τσακ ήταν έτοιμη να αυτοκρατορέψει!!

Δεν είναι επίσης λίγα, τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, 
με τα οποία η Κλεοπάτρα θεωρείται ότι 
δεν είχε απλές διπλωματικές σχέσεις...

Ο θάνατος της Κλεοπάτρας προήλθε από δάγκωμα φιδιού, 
που προκάλεσε η ίδια, προκειμένου να αποφύγει την διαπόμπευση της, 
από τον Οκταβιανό στη Ρώμη
Ένα κόλλημα με τα φιδάκια το χουν οι "μοιραίες" ε...?








Είναι επίσης ψιλοσίγουρο ότι χρησιμοποίησε όλα τα μέσα για να αποδεκατίσει όποιον της κουνιότανε, προεξεχόντων των συγγενών της !!

Το ίδιο έκανε κι όταν επρόκειτο να κερδίσει εδάφη, τίτλους ή λάφυρα...

Η Μεσσαλίνα (περίπου 24-48 μ.Χ.)






Η Μεσσαλίνα μεγάλωσε στην αυλή του εξαδέλφου της Καλιγούλα, με τον οποίο είναι ψιλοβέβαιο ότι είχε αιμομικτικές σχέσεις από μικρή.

Σε τέτοιο λαμπρό περιβάλλον έμαθε να χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά τα κάλλη της προς όφελος της.

Όταν παντρεύτηκε τον Κλαύδιο, σε ηλικία 15 χρονών,
επιδόθηκε σε ρεσιτάλ οργίων, εκτοπισμών, δολοφονιών κι άλλα τέτοια ευγενή αθλήματα, μέχρι ο Κλαύδιος να στείλει να την σφάξουν στο γόνατο...

Η Μεσσαλίνα, άκρατη νυμφομανής, 
όσο  ο Κλαύδιος έλλειπε σε εκστρατείες, 
έστηνε διαγωνισμούς πηδήματος, 
ανταγωνιζόμενη τις μεγαλύτερες πουτάνες της Ρώμης, τις οποίες κέρδιζε κατά κράτος, 
σε 24ωρους μαραθώνιους με διμοιρίες εραστών!!

Λέγεται ότι είχε ανοίξει και δική της "επιχείρηση", εκδίδοντας πλούσιες Ρωμαίες, 
εκβιάζοντας τες αργότερα...

Η Αυτοκράτειρα, δεν αρκούταν στα αριστοκρατικά όργια, αλλά φορώντας ξανθιά περούκα και με το ψευδώνυμο Λύκαινα (!!), παρίστανε την κοινή πόρνη σε χαμαιτυπεία της Ρώμης!!

Μια διαστροφούλα την είχε και στις δολοφονίες, 
αφού έβαζε να σκοτώσουν για πλάκα, 
ακόμα και για να αποκτήσει τους κήπους 
του Λούκουλου που ζαχάρωνε, 
από τον τότε ιδιοκτήτη τους...

Σ αυτούς τους κήπους την φάγανε...

Τι παιδί κι αυτό...

Πορτραίτο άγνωστης γυναίκας, που θεωρείται ότι απεικονίζει 
τη Λουκρητία Βοργία...
Διέθετε εξαιρετική ομορφιά και πολλές χάρες, 
ενώ ο ήπιος χαρακτήρας της και η ιδιαίτερη ευφυϊα της, 
την βοήθησαν, στο ρόλο που ίσως ασυναίσθητα διαδραμάτισε...






Η Ιταλία της Αναγέννησης λίγα είχε να ζηλέψει από την παρακμή της Ρώμης.

Η Λουκρητία Βοργία (1480-1519 μ.Χ.), πασίγνωστη για την ομορφιά της, τους σκανδαλώδεις έρωτες της, με αμέτρητους γάμους ανδρών, που επελέγησαν σύμφωνα με πολιτικές ίντριγκες και κατέληγαν κυνηγημένοι, σφαγμένοι, με κακό τέλος,
 αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση 
αναγεννησιακής "μοιραίας"...

Δεν ξέρουμε πόσο ήταν συμμέτοχη στα οικογενειακά εγκλήματα των Βοργιών, που δεν ήταν και λίγα,
αλλά σίγουρα κάποια από αυτά τα είχε υπόψιν, 
ενώ σε κάποια άλλα μάλλον "αναγκάστηκε"...

Θεωρείται πως ήταν εξωηθική φύσις και παρ όλο που πιθανώς διογκώθηκαν πολλά σε βάρος της, 
συμμετείχε σίγουρα σε κάποια από αυτά, 
όπως οι οργιώδεις γιορτές που έκανε ο μπαμπάκας της στα παπικά ανάκτορα, όταν έγινε Πάπας,
με τον οποίο όπως υποστήριζε η σκανδαλολογία της εποχής, είχε αιμομικτικές σχέσεις, όπως και με τον αδελφό της...

H κόμισσα Elizabeth Bathory (1560-1614).






Ένα ακόμα λαμπρό αστέρι της εποχής, από την Ουγγαρία αυτή τη φορά, είναι η ψυχοπαθής σαδίστρια αριστοκράτισσα, Elizabeth Bathory. 

Παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία τον στρατιωτικό διοικητή των Ουγγρικών στρατευμάτων, ο οποίος ως γαμήλιο δώρο της χάρισε ένα κάστρο στα Καρπάθια. Εκεί με την παρέα της θεωρείται πως βασάνιζε και σκότωνε γυναίκες της περιοχής, ο αριθμός των οποίων πιθανολογείται πως έφτασε στις 650!!!

Θρύλοι της εποχής μιλούσαν για επινοητικές μηχανές βασανιστηρίων, τη σχέση της με σατανιστές, τα λουτρά ομορφιάς με το αίμα των θυμάτων της και άλλα τέτοια όμορφα...







Queen Mary I of England (1516-1558).









Η Μαρία Α', τέταρτη εστεμμένη μονάρχης των Τυδώρ, βασίλισσα της Αγγλίας και Ιρλανδίας, 
κέρδισε επαξίως τον τίτλο "Bloody Mary", 
αφού στην προσπάθειά της να επαναφέρει τον Καθολικισμό, διέταξε τον θάνατο στην πυρά, 
300 αντιφρονούντων!!

Το έργο "Ρωμαίος και Ιουλιέτα", που έγραψε στην αρχή της καριέρας του, 
το 1595, ο William Shakespeare

είναι μια τραγωδία που αφορά δύο νεαρούς κατατρεγμένους εραστές, 

που ο θάνατός τους συμβιβάζει τελικά τις διενέξεις, 

μεταξύ των φεουδαρχικών οικογενειών τους...

Σήμερα οι χαρακτήρες του έργου θεωρούνται ως αρχέτυπο των νέων εραστών!!

ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΤΩΝ FEMMES FATALES

Josephine de Beauharnais (1763-1814)








Η Josephine de Beauharnais, αρχικά 
Marie Joseph Rose Tascher de La Pagerie, 
κοινώς Ιωσηφίνα Βοναπάρτη, 
εξαιρετικά όμορφη κρεολή, 
υπήρξε χαρακτηριστική περίπτωση γυναίκας, 
που κινήθηκε αξιοποιώντας τα προσόντα της, 
μέσα στην ανδροκρατούμενη και ιδιαιτέρως 
επικίνδυνη περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης, 
όχι απλώς επιβιώνοντας πλουσιοπάροχα, 
μαδώντας αγρίως τους επώνυμους εραστές της, 
αλλά κερδίζοντας και τον επίζηλο τίτλο 
της Αυτοκράτορος της Γαλλίας (!!), 
ως νόμιμη σύζυγος του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, 
(από το γάμο το 1796 ως το διαζύγιο το 1809), παρόλο που τον είχε φλομώσει στο κέρατο!!! 

O Βοναπάρτης δεν φαίνεται να την ξεπέρασε ποτέ, αφού πέθανε με τ όνομά της στο στόμα του...

Η Ιωσηφίνα γονατίζει μπροστά στον Ναπολέοντα κατά τη στέψη του

Η συμπεριφορά της Ιωσηφίνας δεν φαίνεται πως ήταν η μοναδική στα γαλλικά σαλόνια, 
αφού λίγα χρόνια αργότερα, περί τα τέλη 
του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου αιώνα, μεσουρανούσης της belle epoque, 
έκαναν την εμφάνισή τους οι κοκότες, 
ιδιόμορφες γυναίκες, κινούμενες μεταξύ 
του καλού κόσμου και της "παρανομίας".

Ο όρος "κοκότα" προέρχεται από τα κουτσομπολιά των φιλάρεσκων γυναικών
ή τα ξετσίπωτα χαχανητά-"κακαρίσματα" αυτών των γυναικών, όπου ανάμεσα στην δόλια και ευτελή δράση τους, κουβεντιάζουν, αστεϊζονται, λάμπουν...






Καμιά σαρανταριά γυναίκες (!!) 
-αρχίζει το κίνημα των μοιραίων να γίνεται μαζικό ε- 
κυνηγοί ανδρών και διαμαντιών, 
έμπλεξαν στα δίχτυα της γοητείας τους, 
σχεδόν όλους τους εστεμμένους της Ευρώπης,
κάνοντας άνω κάτω τα Παρίσια...

Liane de Pougy






H Liane de Pougy, (1869-1950), 
Anne-Marie Chassaigne, από μικρή στα "βάσανα", γέννησε σε ηλικία μόλις 16 χρονών, ένα αγοράκι, 
το οποίο εγκατέλειψε, μαζί με τον βίαιο, 
αξιωματικό του ναυτικού, σύζυγο της... 

Στον Α παγκόσμιο πόλεμο, σκοτώθηκε το παιδί της, πολεμώντας σαν πιλότος, το 1914, 
γεγονός που την έστρεψε στην 
θρησκεία και τις αγαθοεργίες...







Ήταν γνωστό ότι η Liane de Pougy ήταν συστηματική χρήστης οπίου και κοκαϊνης...Οι νεοϋορκέζικες εφημερίδες της εποχής, 
ασχολούνταν με το διαμαντένιο κολιέ της...







Πρόλαβε να αναπτύξει πλούσια δράση, αρχικά με εραστές, αργότερα ασχολούμενη με την υποκριτική 
και την επαγγελματική πορνεία, 
όπου και εξελίχθηκε σε περιζήτητη εταίρα, 
ενώ εμφανίστηκε σε χορωδίες και καμπαρέ, 
όχι μόνο στο Παρίσι, 
αλλά σε πολλά κοσμικά μέρη της εποχής... 

Υπήρξε ματαιόδοξη αλλά όχι ανόητη.
Καλλιέργησε το ενδιαφέρον της στη ζωγραφική, 
τα βιβλία και την ποίηση, αλλά δεν φαίνεται ότι ενδιαφέρθηκε ποτέ να εμβαθύνει ιδιαίτερα...

Η σχέση της με την πλούσια Αμερικανίδα συγγραφέα, πλανεύτρα, λεσβία, κοσμική, 
Νatalie Clifford Barney,
θεωρείται σοβαρή και για τις δύο γυναίκες...

αφίσα του 1894





Η εξωτική Ανδαλουσιανή Caroline (La Belle) Otero, 
γεννημένη Augustina Otero Iglesias (1868-1965), 
με τα μαγευτικά μαύρα μάτια, που κυριολεκτικά σφάζονταν παλληκάρια στα πόδια της,
χορεύτρια, ηθοποιός και εταίρα, 
φέρεται να έχει πει πως 


"οι περιουσίες έρχονται στον ύπνο σου αρκεί να μην κοιμάσαι μόνη" 


Αφού πήδηξε ότι γυαλιστερό βρέθηκε μπροστά της, για δεκαετίες, συνέλεξε εκατομμύρια, που μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο αποσύρθηκε 
και τα ξεκοκάλισε στα καζίνα...

Η Otero ήταν όμορφη, με αυτοπεποίθηση, έξυπνη και ελκυστική.
Η ένδοξη και πολυετής καριέρα της, άρχισε με βιασμό στα 10 της χρόνια!!





"...οι γυναίκες έχουν μια αποστολή στη ζωή
...να είναι όμορφες..."

αφίσα της Emilienne d Alencon, του 1893






Μεγάλη φίρμα της εποχής ήταν 
η Emilienne d Alencon, (1869-1946). 

Έκανε το νεμπούτο της ως χορεύτρια σε τσίρκο, 
το 1889, και γρήγορα εξελίχθηκε σε μεγάλη καμπαρετζού και εταίρα...

Η Emilienne d Alencon το 1902








Κι αυτή με τη σειρά της είχε αναρίθμητους επώνυμους εραστές, που της τα ακουμπούσαν αφειδώς...

 Θεωρείται μέσα στα σημαντικά πρόσωπα που καθιέρωσαν το Παρίσι και τη νυχτερινή ζωή του, 
ως απόλυτο κοσμικό προορισμό και παγκόσμια πρωτεύουσα των ηδονών...

Καθώς το χρήμα και η επίδειξη είχαν αναχθεί ως κοσμοθεωρία, η επιτυχία μετριόταν με την απόκτηση κοσμημάτων, οι φιλόδοξες αυτές τυχοδιώκτριες βρήκαν πεδίον δόξης λαμπρόν με το κούρσεμα "μεγάλων ψαριών", μέσα από διαρκή έκθεση, κατάχρηση γοητείας, εκτός ορίων αυταρέσκεια και εγωκεντρική δίψα...

Δεν ήταν υποχρεωτικώς γυναίκες υψηλής καταγωγής, ούτε κατ ανάγκη από εύπορες ή πεπαιδευμένες οικογένειες, αλλά ούτε ακριβώς πουτάνες...

Πνευματώδεις, κοσμικές, κομψές, ανεξάρτητες, ελευθεριάζουσες, άπληστες, 
επιβουλεύονται ακριβώς αυτόν τον λαμπερό κόσμο...

Η Cleo de Merode (1875-1966), υπήρξε μια καλλονή, που απ ότι φαίνεται, οι χορευτικές δεξιότητές της, 
που φάνηκαν από μικρή ηλικία, παρ όλο που ήταν αξιόλογες, υστερούσαν της εικόνας της...

Η φήμη της ήταν τέτοια, που μεγάλοι καλλιτέχνες της εποχής, όχι μόνο γλύπτες και ζωγράφοι, 
αλλά και φωτογράφοι και κινηματογραφιστές, 
την συμπεριέλαβαν στο έργο τους...

Σε νεαρή ηλικία, το 1896 και λόγο του λαμπρού της άστρου, έπεσε θύμα του Λεοπόρδου του Β, 
βασιλιά του Βελγίου, που έως τα βαθιά γεράματα αποπλανούσε αρτίστες, κι επειδή ήταν παντρεμένος, 
η ρετσινιά της πόρνης την κυνηγούσε δια βίου, 
παρ ότι υπήρξε πρωτοποριακή χορεύτρια 
και απέκτησε διεθνή φήμη...

Μαζί με τα ξερά, καίγονται και χλωρά...

Η Mata Hari σε δράση!!

Σε μια εποχή όπου το γυναικείο σώμα μετά βίας αποκαλυπτόταν ολόκληρο ακόμη και στην κρεβατοκάμαρα των παντρεμένων ζευγαριών, εκείνη δεν δίσταζε να το θέσει σε κοινή θέα στο φινάλε του χορού της συμπαρασύροντας το παριζιάνικο κοινό, που αποτελούνταν από διανοούμενους, δημοσιογράφους και διπλωμάτες, σε ρήξη. Υπήρχαν εκείνοι που τη λάτρεψαν, όπως ο βρετανός δημοσιογράφος Αστον Γουλφ που ήταν εκεί και ο οποίος έγραψε αργότερα: «Εξεπλάγην όταν είδα τη φιγούρα μιας όμορφης γυναίκας να υλοποιείται πίσω από μια εκθαμβωτική αραχνοΰφαντη χρυσαφένια γάζα... Απαλά, σχεδόν ανεπαίσθητα και με ανείπωτη λεπτότητα στην κίνησή της άρχισε να χορεύει...». 





Κι αν δεν πειστήκατε πως οι κοκότες ήταν πραγματικές femmes fatales, θα σας πείσει το βαρύ πυροβολικό της περιόδου, η Mata Hari ή κατά κόσμον 
Margeritha Geetruida "Grietje" Zelle MacLeod !!
(1876-1917) 

Υπήρξε φημισμένη χορεύτρια Ινδικών χορών, εταίρα, και κατάσκοπος στον Α' Παγκόσμιο πόλεμο, και καθόρισε πολλά από τα χαρακτηριστικά των γυναικών που εξετάζουμε, αφού αμέσως μετά τον θάνατό της, 
η ζωή της ενέπνευσε πολλούς κινηματογραφιστές 
και καθόρισε την εικόνα που έχουμε σήμερα, 
για τις femmes fatales

 Mata Hari σε ινδονησιακή διάλεκτο σημαίνει "μάτι της ημέρας", 
της αυγής, της ανατολής, "πρωινό βλέμμα" σε ελεύθερη μετάφραση.
Το επέλεξε ως ψευδώνυμο, αφού επέστρεψε από τις Ολλανδικές Ινδίες 
που έζησε αρκετά χρόνια, με τον σύζυγό της αξιωματικό Roudolph MacLeod.
Εκεί έμαθε και τους ινδικούς χορούς που την έκαναν διάσημη.





Γεννήθηκε στο Leeuwarden της Ολλανδίας, 
από Ολλανδό πατέρα και μητέρα Χαβανέζα (!?), 
την οποία έχασε σε μικρή ηλικία.

Σκούρα επιδερμίδα, φιλήδονα χείλη, 
τεράστια εκφραστικά μάτια, 1,80 μ. ύψος (!!), 
ένα ωραίο "λάθος της φύσεως", 
που ουδεμίαν σχέση είχε 
με τα χαρακτηριστικά της Άριας Φυλής...

Το ερωτικό της ταμπεραμέντο φάνηκε από πολύ νωρίς, όταν εκδιώχθη απ το σχολείο της, 
επειδή συνελήφθη να ερωτοτροπεί με την διευθυντή,
ο οποίος απολύθηκε με συνοπτικές διαδικασίες!!

Βάζω στοίχημα ότι ο Βλαντιμίρ Ναμπόκωφ, 
πριν δημιουργήσει τη δική του "μοιραία" Λολίτα, 
θα είχε υπόψιν αυτή την ιστορία...

H αγγελία του ...γαμπρού

«…Λοχαγός του ολλανδικού στρατού, επί του παρόντος σε άδεια, επιθυμεί  να επιστρέψει παντρεμένος στις Ανατολικές Ινδίες όπου υπηρετεί. 
Αναζητεί μια καλλιεργημένη νέα, με ευχάριστο παρουσιαστικό και ευγενικό χαρακτήρα. Παρακαλώ απαντήστε στην Τ.Θ. 206, Άμστερνταμ…» 
Het Nieuws van den Dag, 1895








Στα 19 της είχε ήδη παντρευτεί από θυελλώδη έρωτα, όπως αποδεικνύεται μέσα από την αλληλογραφία 
της εποχής, ένα Σκωτσέζο αξιωματικό 
του Ολλανδικού στρατού, τον Roudolph MacLeod, 
που γνώρισε από αγγελία, έκαναν δύο παιδιά 
και 12 χρόνια αργότερα χώρισαν, 
ίσως λόγω του άστατου χαρακτήρα της...

Ο σύζυγός της υποστήριζε αργότερα, πως φλέρταρε ήδη από το πλοίο που τους πήγαινε στις Ινδίες, 
με κάθε διαθέσιμο αξιωματικό που γνώριζε ότι αντιπαθούσε...

Και γι αυτόν όμως υποστηρίχθηκε πως είχε βίαιο χαρακτήρα, με ροπή στο ποτό και τον τζόγο... 

Στον χωρισμό τους συνετέλεσε το γεγονός 
του θανάτου του τρίχρονου γιού τους, 
από μια ψυχοπαθή υπηρέτρια που είχαν. 

Ο ΜacLeod την θεώρησε υπεύθυνη, γι αυτό και πήρε την επιμέλεια της κόρης τους, που πέθανε μετά το τέλος του πολέμου, σε ηλικία 19 ετών...

"...εκεί ήξερα ποια ήταν η τελευταία ελπίδα μου ελπίδα επιβίωσης : η γοητεία μου.

Το ότι κοιμήθηκα με πολλούς άντρες 
είναι αλήθεια.
Το ότι πόζαρα γυμνή σε γλύπτες 
είναι επίσης αλήθεια.
Το ότι χόρεψα στην Όπερα του Μόντε Κάρλο 
πάλι είναι αλήθεια.

Θα ήταν δειλό εκ μέρους μου και επομένως κατακριτέο το να αρνηθώ πράξεις που έχω κάνει..."



είπε η μοιραία (και γενναία) γυναίκα, 
στην απολογία της στον στρατηγό Μπουσαρτόν...

Συγκρίθηκε ακόμη και με την περίφημη για την εποχή Ισιδώρα Ντάνκαν

όσον αφορά τον αισθησιασμό και την τεχνική της πάνω στη σκηνή.

Χαρακτηριστικό είναι  το άρθρο της εφημερίδας « La Vie Parisienne στα 1905» που γράφει :

«...Η δεσποινίς Ιζαντόρα Ντάνκαν ενσάρκωσε την Ελλάδα. Με τη μουσική  του Μπετόβεν, του Σούμαν, του Γκλουκ και του Μότσαρτ  αναβίωσε τον αρχαίο ελληνικό χορό. Όλα τα σαλόνια του Παρισιού ήθελαν να έχουν τη δεσποινίδα Ντάνκαν. Ύστερα  όπως όλα τα πράγματα στη γη εξαφανίστηκε… 
Αυτή τη σαιζόν έχουμε την Μάτα Χάρι. Είναι Ινδή, από Αγγλίδα μητέρα και Ολλανδό πατέρα. Παρόλα αυτά είναι Ινδή. Η Ιζαντόρα Ντάνκαν  χόρευε αποκαλύπτοντας τα πόδια και τα χέρια της, η κυρία Μάτα Χάρι χορεύει εντελώς γυμνή εκτός από τα λιγοστά κοσμήματα που καλύπτουν το στήθος και ένα πέπλο γύρω από τους γοφούς της. Είναι ελκυστική, έχει σαρκώδη χείλη και ένα ζευγάρι στήθη που κάνουν τους θεατές να αναστενάζουν…

Το 1905 αναζητώντας την τύχη της στο Παρίσι, εργάστηκε σε καμπαρέ της εποχής και απέκτησε μεγάλη φήμη, ως χορεύτρια Ινδικών χορών...

Λόγω της ισχυρής έλξης που της ασκούσαν οι στρατιωτικοί, οι αντιμαχόμενοι Γάλλοι και Γερμανοί, προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το αξιόλογο 
δίκτυο των εραστών της διεθνώς, 
πληρώνοντας η τάζοντας της μεγάλα ποσά, 
αφού πρώτα οι Γερμανοί είχαν κατάσχει την περιουσία της (!!) και οι Γάλλοι της δημιουργούσαν εμπόδια 
στις προσοδοφόρες "δράσεις" της (!!), 
γνωρίζοντας φυσικά ότι τα απόρρητα της κρεβατοκάμαρας, αποτελούν σταθερή αξία πηγής πληροφοριών σε όλες τις εποχές...

Ο Γάλλος αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών δέχθηκε να της δώσει 1.000.000 γαλλικά φράγκα, αν έφερνε σε πέρας την αποστολή για την οποία καταδικάστηκε!!

Τα ποσά αυτά είναι βέβαιο ότι αποτελούσαν γι αυτήν δέλεαρ, την ώρα που μεγάλωνε και η ηλικία της, 
δεν θα την βοηθούσε για πολύ ακόμα 
στον ανταγωνιστικό χώρο που κινούταν...




 "...Ανέκαθεν λάτρευα τους αξιωματικούς.
Προτιμούσα πάντα να είμαι ερωμένη 
ενός αδέκαρου αξιωματικού 
παρά ενός πλούσιου τραπεζίτη.

Η μεγαλύτερη απόλαυση για μένα είναι να κάνω μαζί τους έρωτα χωρίς να σκέφτομαι τα χρήματα.
Επιπλέον μου αρέσει να τους συγκρίνω μεταξύ τους, αναλόγως εθνικοτήτων..."





Αυτά παραδέχθηκε με ειλικρίνεια στην απολογία της (παρόλο που θεωρείται κορυφαία ψεύτρα)
χωρίς να αρνηθεί ποσώς την σεξουαλικότητά της!


Μπορούμε πάντως, υποθέτοντας βασίμως, 
να υποστηρίξουμε, πως λόγω των πολλών σχέσεων, 
με πρόσωπα υψηλά ιστάμενα στην στρατιωτική και πολιτική ιεραρχία, είχε σχηματίσει άποψη, 
για διάφορα σοβαρά ζητήματα...

Ενδέχεται ότι η όμορφη χορεύτρια, 
λόγω της γοητείας της και των ελευθέρων ηθών της, αλλά και του Ολλανδικού διαβατηρίου της 
που της επέτρεπε να κινείται πιο άνετα, 
να χρησιμοποιήθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες 
και των δύο χωρών, ως πιόνι - διπλή πράκτορας - 
με σκοπό την όποια επιτυχία και παρόλο που είχε θεωρητικώς τουλάχιστον, κάποια εκπαίδευση, 
στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ 
πραγματική επαγγελματίας πράκτορας, αλλά μάλλον λειτούργησε ως εξωτερικός συνεργάτης... 

Για την καταδίκη της, κεκλεισμένων των θυρών,
 κύριο ρόλο έπαιξε το ελεύθερο πνεύμα 
(και ήθος) της, η ακομπλεξάριστη συμπεριφορά της, 
ο φθόνος της ασχήμιας για την ομορφιά, 
και πιθανώς τίποτα καψούρηδες, απολειφάδια των αμέτρητων εραστών της, σε σημαντικές θέσεις.

Υπήρξε συστηματική ενορχήστρωση αρνητικής δημοσιότητας, για την ανήθικη εξωτική γυναίκα, 
και όπως παλαιότερα με τις μάγισσες στην πυρά,
ως εξιλαστήριο θύμα για την ικανοποίηση του Γαλλικού λαού στην περίοδο του πολέμου,
μεθοδεύτηκε η συντριβή ενός διεφθαρμένου συμβόλου της παρισινής παρακμής...

Και διερωτάται κανείς...
πως ενώ απ ότι φαίνεται, με μεγάλη ευκολία άνοιγαν τα χαρτιά τους, στρατιωτικοί και πολιτικοί, αποκαλύπτοντας μυστικά στην σαγηνευτική χορεύτρια,
ουδείς από αυτούς δέχθηκε τον ελάχιστον ψόγον...??

Εικάζεται ότι οι στρατιώτες του εκτελεστικού αποσπάσματος, 
είχαν δεμένα μάτια για να μην υποκύψουν στα θέλγητρά της!!!
Όταν οι σφαίρες την χτυπούν, γονατίζει με το κεφάλι πάντα ψηλά, 
λικνίζεται ελαφρά και μετά καταρρέει...
Το 1995, το μοναδικό εν ζωή μέλος του αποσπάσματος των 13 στρατιωτών, 
είπε γι αυτήν : 
"...πρέπει να ήταν πολύ γενναία γυναίκα. Χαμογελώντας αρνήθηκε να της δέσουμε το μαντήλι γύρω από τα μάτια, μπροστά στο απόσπασμα. 
Λίγο προτού πυροβολήσουμε μας έκανε ένα μικρό νεύμα με το χέρι της. 
Πιστεύω-ελπίζω ότι η δική μου σφαίρα ήταν η μόνη κενή στο απόσπασμα..."













Η Μata Hari δεν ήταν ούτε η μόνη γυμνή χορεύτρια, ούτε η μόνη κατάσκοπος της εποχής, 
αφού 20 γυναίκες κατάσκοποι εκτελέστηκαν 
στην διάρκεια του Α' παγκοσμίου πολέμου...

Το σώμα της, καθώς δεν αναζητήθηκε από κανέναν,
δόθηκε για ιατρική έρευνα...

Ο τέως σύζυγός της MacLeod, όταν πληροφορήθηκε τον θάνατό της, φέρεται να είπε εκνευρισμένος :



"...μα καλά, είναι δυνατόν ο στρατός να πυροβολεί γυναίκες???..."




To 2017, η Γαλλία θα αποχαρακτηρίσει 
τα τότε επίσημα έγγραφα...
Υποστηρίζεται πως υπάρχουν στοιχεία που την καθιστούσαν αθώα ήδη από τότε, όπως και άλλα που ποτέ δεν ελήφθησαν υπόψιν για την υπεράσπιση της...

Ενώ η ίδια η Mata Hari έχει γίνει άγαλμα στην γενέτειρά της,  το Leeuwarden της Ολλανδίας, 
που μάλλον είναι ότι καλύτερο έχει να επιδείξει, 
μετά τα βόδια που εκτρέφει, παρατηρούμε τα εξής :

Καθώς δεν έχω σε καμία υπόληψη Γάλλους και Γερμανούς παρασκηνιακούς, αλλά αντιθέτως μου αρέσουν οι ψηλές κυρίες και κυρίως οι αυτοδημιούργητες καλλιτέχνιδες, 
αναφέρω πως υπάρχουν ατράνταχτες μαρτυρίες, 
που τεκμηριώνουν ότι, η γυναίκα αυτή ήταν 
θεσπέσια και ως θηλυκό και ως χορεύτρια, 
με έντονο αισθησιασμό στην έκφραση 
του προσώπου της και τις κινήσεις της, 
που είχαν σχεδόν θρησκευτικό χαρακτήρα...

Κινήθηκε κυρίως με γνώμονα τα "θέλω" της, 
αλλά και την ανάγκη...

Διέθετε πολυμεθοδικότητα αφού 
επελέγει από ειδικούς, που διέκριναν πως είναι πανούργα και κωλοπετσωμένη, 
φιλοχρήματη και ανασφαλής, όπως είδαν
την εμπιστοσύνη στη θηλυκότητα της, 
και την ικανότητά της σε τερτίπια-δόκανα, 
που την καθιστούσε "γυναίκα-αράχνη", 
τέχνη που πολλές "μοιραίες" ανάγουν σε επιστήμη :

1. για να ψαρέψει μυστικά
2. για να εισδύσει σε απροσπέλαστα σημεία προκειμένου να μάθει, να αποκτήσει ή να κάνει κάτι
3. για να μεταβάλλει κυριολεκτικά τη ζωή της

Άρα, δεν πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο,
η όμορφη μουλάτη, να ήταν και καλή πράκτορας,
ειδικά αν είχε καταφέρει να πείσει ότι ήταν "ελαφριά",
και έδινε μόνο, ότι κάθε φορά την βόλευε,
δουλεύοντας επί χρόνια όλο το ντουνιά,
μη αφήνοντας σοβαρές ενοχοποιητικές αποδείξεις, 
και κρατώντας τα σοβαρά για τον εαυτό της...

Για να γυρίσουμε στο θέμα μας, 
θεωρώ κομβικό πρόσωπο την Mata Hari, όχι μόνο για την εικόνα που έχουμε σήμερα για την femme fatale, αφού την έχουν ενσαρκώσει μεγάλες σταρ στον κινηματογράφο, κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα, ενέπνευσε όπερες και θεατρικά έργα, 
ζωγράφους, γλύπτες και συγγραφείς, 
αλλά και για την δομή της προσωπικότητας της μοιραίας,(βλέπε εν δυνάμει σχεδόν όλες τις γυναίκες), που είναι και η ουσία της ανάλυσης που θα προσπαθήσω να κάνω...  

Η  ανεπανάληπτη Μarlene Dietrich συνεχίζει να εμπνέει ακόμα, 

αφού αξιόλογες καλλιτέχνιδες, όπως συμπατριώτισσα της, η Ute Lemper, 

που θαυμάσαμε προ καιρού στο Μέγαρο Μουσικής, αναβιώνει την ατμόσφαιρα των Γαλλικών Cabaret, που αλώνιζαν οι κυρίες που προαναφέραμε...

To 1931, η Μarlene Dietrich σε μια πανάκριβη παραγωγή 5.000.000$ και η Greta Garbo σε μια εκπληκτική ερμηνεία, ανταγωνίζονται 
για χάρη... της Mata Hari...

Η ταλαντούχα Σουηδέζα ηθοποιός, θεωρείται αξεπέραστη ως σήμερα, 
στον πολυπαιγμένο ρόλο της Mata Hari 






To 1964, η Jeanne Moreau κάνει μια ακόμα ταινία για την Mata Hari, χωρίς όμως να καταφέρνει να φτάσει την επιτυχία της Greta Garbo, που θεωρείται καλύτερη όλων των εποχών...

Η Γαλλίδα σταρ Jeanne Moreau, έβαλε το δικό της λιθαράκι 
στην συντήρηση του μύθου της Mata Hari 







To 1985 τέλος, η Sylvia Kristel, και ψηλή και Ολλανδέζα, κάνει μία ακόμα ταινία, που παρ ότι δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, μας υπενθυμίζει ότι η ιστορία της όμορφης "μοιραίας", ακόμα συγκινεί...

Η πρόσφατα χαμένη Sylvia Kristel, 
ήταν η τελευταία που απέδωσε την Mata Hari στον κινηματογράφο 







Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ FEMME FATALE 
Η 
ΤΟ ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΙΑΣ...



"...Oι άντρες εκτιμούν τις γυναίκες 
γι αυτό που φαίνονται
οι γυναίκες εκτιμούν τους άνδρες 
γι αυτό που είναι..."

Ποιος είναι ο ορισμός της femme fatale...?
Διαφέρει από αυτόν της μοιραίας...?

Η femme fatale εμπεριέχει τη μοιραία, 
μπορεί να είναι ολέθρια και θανατηφόρα...

 Κάποιες όμως φορές δείχνει να έχει και 
κάτι παραπάνω, κάτι που το παίρνει από τις τέχνες, τον χορό, τη μουσική, τον κινηματογράφο, 
κάτι φετιχιστικό...

Είναι γοητευτική, σαγηνευτική, δελεαστική, μυστηριακή και... αφήνει το αποτύπωμα της εικόνας της... φαίνεται...

Έτσι τις βλέπουμε να αποδίδονται ενίοτε 
ερωτικά ακόρεστες, συνήθως γυμνές, 
με πλούσια μακρυά μαλλιά και ακαταμάχητο βλέμμα, ξέρουν καλά τη δύναμή τους και δεν το κρύβουν.

 Αποπνέουν την σιγουριά ότι μπορούν να γίνουν 
το απόλυτο αντικείμενο του πόθου...

Απαιτούν παράδοση δίχως όρους, από τα αρσενικά 
που πιάνουν στα δίχτυα τους...

Lana Turner (1921-1995)








 Στον κινηματογράφο και κυρίως το φιλμ νουάρ,
η εικόνα της  femme fatale ξεπερνάει τη φυσική ομορφιά, γίνεται μυστηριώδης, με ανεξιχνίαστο παρελθόν, με φετιχοποιημένο ερωτισμό, κατακόκκινο κραγιόν, έντονα βαμμένα χείλη, 
βαθύ βλέμμα, ντυμένη προκαλώντας να την γδύσεις...

Στυλάκι σκληρής, "αντρικής" συμπεριφοράς, 
παίζει με φαλλικά σύμβολα, 
πιστόλια, τσιγάρο, ανδρικά κουστούμια, 
σε συνδυασμό με ψηλοτάκουνα...






Barbara Stanwyck (1907-1990)







Στις επιθυμίες της συγκαταλέγεται η επιβολή, 
η δύναμη, ο πλούτος, η δόξα, κυρίως μέσα από την εκμετάλλευση του ανδρικού πληθυσμού...

Κινείται σε παράνομους, επικίνδυνους δρόμους, προβάλλει τον ερωτισμό της, 
είναι άπληστη, ψεύτρα, ευνουχίστρια...

Συχνά - πυκνά καταλήγει όπως τα θύματά της, 
στην καταστροφή, στον θάνατο, στον ξεπεσμό...

Η εικόνα αυτή, μάλλον δεν κολακεύει τη
γυναίκα, παρόλο που πολλές, ηλίθιες κατά κανόνα, 
που θεωρούν σπουδαίο τον εαυτό τους, 
αρέσκονται στην...μοιραιότητα και κάνουν 
ότι μπορούν για να δείχνουν αυτή την εικόνα, 
χωρίς φυσικά να αντιλαμβάνονται ότι μεταμορφώνονται σε τραβεστί...

Η εικόνα αυτή, είναι η εικόνα της γυναίκας, 
που είναι πιο δυνατή απ τον άνδρα, 
ο αρχέγονος φόβος, 
που θαυμάσαμε στην υπόθεση Αδάμ - Λίλιθ...

Συνειδητά η μη, η femme fatale δείχνει να επιδιώκει το μπλοκάρισμα της ανδρικής κυριαρχίας, έστω επιβολής, φτάνοντας τον  ευνουχισμό, αγνοώντας ότι την επόμενη μέρα θα διερωτάται 
"που πήγαν οι άνδρες...?"...

Lauren Bacall (1924-2014)











ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ "ΜΟΙΡΑΙΑΣ"





"...Ποτέ μην κοιτάς μια γυναίκα κατά πρόσωπο.

Θα σε με ξεγελάσει το πράο και 
ευγενικό ύφος της
και θα ξεχάσεις ότι κάθε γυναίκα 
είναι ένα ατύχημα που περιμένει 
την κατάλληλη στιγμή για να συμβεί..."

Η μοιραία γυναίκα είναι καταρχάς γυναίκα.

Κάθε γυναίκα, από την πρώτη που είδαμε, 
ως πολλές άλλες που βλέπουμε και θα δούμε, θεωρητικώς τουλάχιστον, 
γεννιέται με αυτές τις προδιαγραφές, 
που κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες, 
ηθελημένα ή μη, μπορεί να γίνει... ζημιάρα...

Η φύση χαρίζει στη γυναίκα τη μητρότητα, 
μια μοναδική ιδιότητα του θήλεως, 
όπου μαζί με την ζωή, την τρυφερότητα, το δόσιμο 
κι ένα σωρό άλλες ευγενείς αξίες, 
που αντιπροσωπεύουν τις γυναικείες ποιότητες,
δίνει στην γυναίκα και τα όπλα, για να προστατέψει 
το παιδί της, αν και όποτε χρειαστεί...

Έτσι οποιαδήποτε γυναίκα, 
όταν χρειαστεί, είναι σε θέση 
να περάσει από το συναίσθημα στο ένστικτο, 
να γίνει λάγνα, επικίνδυνη, επιθετική, κακιά...

Πως εξηγείται όμως, το ότι 
αυτά τα "ειδικά χαρακτηριστικά" της μοιραίας, 
τα συναντάμε και όταν δεν χρειάζεται...?

Δεν ξέρω αν όλες οι γυναίκες, 
κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες, 
θα κέρδιζαν επαξίως τον τίτλο της μοιραίας, 
αλλά κάτι μου λέει, ότι λίγες θα αποτύγχαναν...

Ψηλή, κοντή ή μικρομεσαία, όταν έχει να υπερασπίσει ζωτικά συμφέροντά της, 
την οικογένεια της και κυρίως τα παιδιά της, 
την πατρίδα και τα πιστεύω της, 
όπως είδαμε σε κάποιες ιστορίες παραπάνω,
η κάθε γυναίκα μπορεί να αναχθεί σε "μοιραία"...




"...Αστάθεια τ όνομά σου είναι γυναίκα!!..."

William Shakespeare

Τι γίνεται όμως μ αυτές που έχουν το 
"σύνδρομο της femme fatale",
χωρίς να συντρέχει κάποιος από τους λόγους, 
που οποιαδήποτε γυναίκα θα συμπεριφερόταν τοιουτοτρόπως...?

Αυτές οι "άλλες" γυναίκες, συχνά, 
έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά, 
που λίγο πολύ τα είδαμε παραπάνω και 
τις έχουν φέρει σ αυτόν τον κοινό παρονομαστή, της femme fatale...

Μπορεί να είχαν δύσκολα παιδικά χρόνια,
θέμα επιβίωσης, θανάτου γονέων, 
να έχουν υποστεί βία, ψυχολογική ή σωματική, 
και μάλιστα σε παιδική ηλικία, βιασμό η εκμετάλλευση, 
γεγονότα μη αναστρέψιμα, όπως λένε οι ειδικοί...

Σε λίγο μεγαλύτερες ηλικίες είχαν σχέσεις 
με βίαιους άνδρες, έχασαν παιδιά, περιουσίες, 
τη γη κάτω απ τα πόδια τους...

Στην προσωπική βία της κάθε γυναίκας, 
αν προσθέσει κανείς την ιστορική βία που έχει υποστεί η γυναίκα ως φύλο, δηλαδή εκτεταμένες και εξωφρενικές καταστάσεις καφρίλας, 
τέτοιες που πολλοί σοφοί υποστηρίζουν ότι 
έχουν καταγραφεί στο DNA της, 
αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς, ότι και το μωρό άνθρωπος είναι, μπορεί να υποτροπιάσει...

Ας μην ξεχνάμε ότι η ιστορία γράφεται από από τους νικητές, δηλαδή την εξουσία και το παπαδαριό, "άνδρες" κατά κανόνα βλαμμένους, 
που μπορούν με ευκολία να αποκρύψουν, 
να διαστρεβλώσουν και να αποπροσανατολίσουν...

Αν οι γυναίκες αυτές, ήταν όμορφες, με ανεπτυγμένη σεξουαλικότητα και ερωτικό ταμπεραμέντο
-μην ξεχνάμε πως η όμορφη δέχεται και 
τα περισσότερα ανήθικα ανδρικά πυρά, 
αλλά και η κομπλεξική πειραματίζεται εύκολα, 
με τη "μοιραία" πλευρά της-
ισχυρό έως εμπαθές "εγώ", 
είναι και συμφεροντολόγες κι αεράτες
ιδού οι εν δυνάμει femmes fatales !!

Το "σύνδρομο της μοιραίας", έχει να κάνει 
αφενός με τα όπλα που όπως είπαμε δίνει η φύση 
στην γυναίκα, την θηλυκότητα που μπορεί να γίνει 
πουτανιά, εξαπάτηση, εκδίκηση, 
λόγω της υποτίμησης της από το άλλο φύλο, 
αφετέρου δε, με την απελευθέρωση της, 
από την κατηγορία του ασθενούς φύλου, επιδεικνύοντας ότι και αυτή μπορεί να γίνει κακιά, 
να χρησιμοποιήσει ανήθικες μεθόδους, 
απαντώντας στην πατριαρχία με ευνουχισμό...

Γιατί ο άνδρας δηλαδή μπορεί να συμπεριφερθεί σκληρά κι αυτή όχι...?

Η καραμπινάτη Raquel Welch είπε κάποτε :
Δεν υπάρχουν άγριες (βλέπε μοιραίες) γυναίκες, αλλά ψαρωμένοι άνδρες !!





Κάθε "μοιραία" πρέπει να εξετάζεται κατά περίπτωση.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως κάθε παραμύθι 
μπορεί να έχει πολλές παραλλαγές, και κάθε ιστορία 
να κρύβει ή να διαστρεβλώνει στοιχεία, 
αφού συνήθως γράφεται με ιδιοτέλεια...

Μπορεί επίσης να είναι συνειδητή ή ασυνείδητη, 
ακόμα και κάτι ενδιάμεσο...








Συνειδητή ή μη ή κάτι ενδιάμεσο, η Λολίτα 
είναι αδιαμφισβήτητη femme fatale !!!





Σήμερα το στυλάκι της femme fatale "πουλάει" και αποτελεί σπορ με ιδιαίτερα ανταγωνιστικό πεδίο...

Μπόλικα ζαβάδια νομίζουν ότι συμπεριφερόμενα σαν τραβέλια, θα κατατροπώσουν τον κακό οχτρό, 
που είναι ο ίδιος τους ο γιός, 
ξεχνώντας τον βασικό κανόνα, ότι δηλαδή 
τα δύο φύλα είναι συμπληρωματικά και η ζωή είναι ωραία όταν καταφέρνουν να συνεννοηθούν, 
ειδικώς αν το επιτυγχάνουν χωρίς...
θεϊκή μεσολάβηση ... 

"...Οι γυναίκες είναι μια περίεργη περίπτωση ψυχοπαθών. Είναι διατεθειμένες να δώσουν 
όλα όσα έχουν, δηλαδή τίποτα 
και να σε σκοτώσουν για οτιδήποτε 
δεν καταλαβαίνουν, δηλαδή για τα πάντα!..."







Δεν πρέπει να αφήσουμε ασχολίαστη την εκδοχή που ήδη έχουμε πάρει πρέφα από κάποιες "μοιραίες", αυτήν της διεστραμμένης μοιραίας...

Μιας γυναίκας δηλαδή, που δεν είναι απλά εκδικητική γιατί κάτι της έκαναν, που δεν έχει σκοπό την επιβίωση ή έστω κινείται ποταπά με στόχο το κέρδος, 
αλλά είναι μια χαοτική, που έχει όλα τα χαρακτηριστικά που μόλις προαναφέραμε, 
σε συνδυασμό με διαταρραχούλες τύπου Μεσαλίνας,  είναι νυμφομανής, διαθέτει άρρωστη ψυχολογία,
μπορεί να είναι εγκληματικά αμελής 
ή ακόμα χειρότερα, ανήκει στην ειδική σπάνια κατηγορία της κακιάς, που έχει καταγραφεί από ειδικούς και δεν παίζεται...

Το βιβλίο αυτό είναι μια ψυχολογική πραγματεία στην έννοια του ανθρώπινου κακού και το συνιστώ ανεπιφύλακτα για να διαβάσει κανείς αληθινό θρίλερ...








Οι περιπτώσεις αυτές, δεν είναι απλά επικίνδυνες ή εκδικητικές, είναι καταστροφικές. 

Οι γυναίκες αυτές, όχι απλώς είναι σε θέση να κάνουν ζημιά, δεν υπολογίζουν καν, αν και οι ίδιες χάνουν από τις πράξεις τους, μπορούν με ευκολία να στραφούν ακόμα και κατά των παιδιών τους, όπως η Μήδεια 
ή ακόμα και του κατά του εαυτού τους...

Η Ελληνική μυθολογία βρίθει περιπτώσεων, 
όπου μέσα από τραγικές ιστορίες, προσωποποιούνται πολλά στοιχεία από το χαοτικό κομμάτι της ανθρώπινης φύσης και υπόστασης... 

Προσωπικά, την έχω ζήσει αυτή τη φάση, 
πάνω από μια φορά, 
κι ευτυχώς στην χειρότερη εκδοχή, 
ήμουν ήδη υποψιασμένος...

Αυτό με κινητοποίησε ώστε να ψάξω τότε, 
το πως και το γιατί, 
την συμπτωματολογία που οδηγεί στην αρρώστια...

Δεν ξέρω αν έχει νόημα να το αναπτύξω, 
ίσως άλλη ώρα... 

Θα κλείσω την ειδική αυτή παρουσίαση, 
με ένα κείμενο μιας Αμερικανίδας συγγραφέως, 
που διάβασα τότε...




" Να'ταν άραγε η αγάπη
ένας δίσκος με διάφορα γλυκά
που να τον περιφέρουν ολόγυρα 
και που ο καθένας μπορεί να διαλέξει
περισσότερα από ένα ?
Το'να μπορεί να χαλάει τη γεύση
το άλλο να γεμίζει τη μύτη 
με μια υπέροχη μυρωδιά
Ίσως μερικά στο κέντρο να είναι πικρά
άλλα να'ναι φτιαγμένα με μέλι και δηλητήριο
και άλλα να καταβροχθίζονται με μια χαψιά
Κι ανάμεσα στα συνηθισμένα γλυκά
και μερικά σπάνια
ένα δύο με θανατηφόρα βελόνια στη γέμιση
κι ένα ικανό να προκαλέσει ηρεμία 
και ευγενική απόλαυση
Πως μπορεί κανείς να πιάσει το τελευταίο? "

Καθώς οι αναρτήσεις, 
που αφορούν κυρίως τα μωρά, 
ξεκινάνε από ένα παιχνίδι 
και καταλήγουν θηριώδεις, 
ανεβάζω την ανάρτηση  
και προτίθεμαι να την επεξεργαστώ περαιτέρω... 

ektorrr